"Het is een beetje alsof je ze een begrafenis geeft": een ceremonie in Parijs ter ere van de 855 daklozen die in 2024 zullen sterven

623 in 2022, 611 in 2023 en 855 vorig jaar. Het aantal doden op straat blijft stijgen. Om de onzichtbaarheid van dit schandaal te bestrijden, bracht het collectief Les morts de la rue op dinsdag 20 mei een eerbetoon aan alle mensen die vorig jaar in Frankrijk als "daklozen" om het leven kwamen.

Op de muren van het amfitheater in Parc de Belleville herinneren posters ons eraan dat ‘het leven op straat doodt’ en dat ‘iedereen iemand was’ . Daarom werden tijdens het initiatief de namen van alle mensen die op straat zijn gestorven, hardop voorgelezen.

Het collectief nodigde gekozen vertegenwoordigers en politici uit voor de ceremonie waarbij de namen werden voorgelezen, om "hun bewustzijn te vergroten en hen met de feiten te confronteren, zodat ze zich bewust worden" . Dinsdagavond was vooral links vertegenwoordigd, met name de communistische senator Ian Brossat , LFI-afgevaardigde Sophia Chikirou en Rémi Féraud, socialistische senator. Ook enkele gemeenteraadsleden van Parijs waren aanwezig.

Voor Bruno Hoguet, lid van het collectief dat maandenlang op straat leefde, is dit aspect essentieel: "Ik heb het gered door te overleven, maar dat is ook te danken aan de hulp van de kleine politici om ons heen. Zij komen in actie om ons te helpen."

De ceremonie werd afgesloten met een eerbetoon. Vervolgens worden alle toeschouwers uitgenodigd om een ​​roos te leggen bij de naam van een overleden 'dakloze' persoon. Tegelijkertijd resoneert een opname van het voorlezen van namen, indien mogelijk vergezeld van een levensverhaal.

"Het is een beetje alsof je ze een begrafenis geeft", zegt Arnaud, die het evenement voor de tweede keer bezoekt. De processie is lang. Iedereen hoopt vanuit die emotie dat ze volgend jaar geen bloemen hoeven te leggen. Maar dit jaar zijn al 186 daklozen overleden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de doden die niet eens geteld zijn.

Omdat veel daklozen nog steeds onverschillig sterven en nooit geïdentificeerd worden. “We kunnen alleen verifieerbare gevallen bijhouden”, zegt Bérangère Grisoni, voorzitter van Morts de la rue. "Wij werken op basis van meldingen van burgers, de politie of de brandweer, mediamonitoring en dankzij de hulp van DIHAL, de Interministeriële Delegatie voor Huisvesting en Toegang tot Huisvesting."

De vrijwilliger hekelt het politieke nalaten. " Tegenwoordig hebben we wetten die we niet toepassen. Het is de plicht van de staat om van huisvestingsbeleid prioritaire projecten te maken . En dit terwijl in Frankrijk de dakloosheid explosief toeneemt . In twaalf jaar tijd is het met meer dan 145% toegenomen, volgens de Stichting Huisvesting van de Minderbedeelden, oftewel 350.000 mensen op straat."

Voor Frankrijk, de zevende grootste economische macht ter wereld, zijn deze cijfers verbazingwekkend. Binnen de Europese Unie is Frankrijk de armste staat van dienst als het gaat om het hoogste percentage daklozen. Kort na zijn eerste inauguratie kondigde Emmanuel Macron aan dat hij "geen vrouwen en mannen meer op straat" wilde en wel "tegen het einde van" 2017. Acht jaar later is de situatie nog verder verslechterd...